مبدا كشت برنج هاشمي از سال ۱۳۶۴ توسط فردي به نام يوسف هاشمي در روستاي چاپارخانه خمام از توابع شهرستان رشت كشف شده و پرورش يافته است و در حال حاضر تقريبا بيشتر كشاورزان گيلاني اين نوع برنج را كشت ميكنند.
آقاي يوسف هاشمي شاليكاري شمالي است كه يك خوشه برنج آن تبديل به ميليون ها خوشه برنج شد. در نيمي از شاليزارهاي كشور كشت مي شود ولي باني آن را كسي نمي شناسد.
او اولين بار در سال ۱۳۶۴ متوجه چند خوشه برنج دانه درشت در داخل مزرعه سه هكتاري خود شد و اين خوشه را از ساير خوشه ها جدا و به عنوان تخم جو براي سال آينده نگهداري كرد. و آن را در زمين جدا كاشت. وي چهار سال از اين خوشه ها به عنوان تخم جدا و استفاده كرد. وقتي صاحب شالكوبي متوجه شد كه اين فرد رقمي را به كارخانه مي آورد كه با بقيه برنج ها فرق مي كند و مورد استقبال كشاورزان قرار گرفته، اسم برنج هاشمي بر آن نهادند.
برنج هاشمي جزو برنج هاي قدبلند به حساب مي آيد. يعني ساقه و خوشه آن بلندتر از برنج هاي ديگر است. وقتي كه خوشه آن را در كنار برنج هاي خوب ديگر ، قرار مي دهيد، متوجه مي شويد كه طول بيشتري دارد. تعداد شلتوك هايي كه در طول خوشه قرار گرفته اند باعث مي شوند كه قد برنج بيشتر بشود. هم چون جوان رشيدي كه حضورش در شاليزار ، جولان طراوت و تازگي است. خوشه آن نيز طول بيشتري دارد و بلندتر از برنج هاي ديگر است.
به دليل اين كه اين برنج ، ساقه بلندي دارد ، هر زميني نمي تواند اين برنج خوب را داشته باشد و پرورش بدهد. زمين كاشت ، بايد از نظر مواد مغذي در حد مناسبي باشد؛ وگرنه در صورتي كه توانايي شاليزار در حدي نباشد كه بتواند تغذيه مناسبي را براي برنج هاشمي داشته باشد، اين برنج خم مي شود و ساقه هاي آن روي زمين مي افتد. به اين حالت اصطلاحا گفته مي شود كه ساقه برنج ، خوابيده يا افتاده است. اين مساله هميشه جزو دغدغه هاي كشاورزان برنج كار است و به شدت از افتاد.
